2 Ağustos 2011 Salı

Başlık:)))

Oturdum bu gece sessizce çekirgelerin sesini dinledim. Gecenin sessizliğine meydan okumak için bağırıyorlardı sanki. Bir insan neden nefes alıyorsa onlarda bağırıyorlarmış gibi geldi. Bir süre dakikalarımı sadece onları dinlemekle geçirdim. Yapacak başka işim yoktu. Sustum… Onlar benim sessizliğimi dinledi ben onların çığlıklarını.
Susmak zamana bırakmak demek miydi? Konuşulacak hiçbir şey kalmamış mıydı? Yahut vardı da ben mi çürütmüştüm yargılarımı? Kelimelerin özgürlüğünü elinden mi almıştım? Dilimi hapsetmiştim sanki cezalıydı.
Sessizlik neden boğar insanı? Yoksa boğulmaya sebep olan şey başka mıdır? Sessizliğimi tetikleyenle beni boğan şey aynı mıdır? Aslında sessizlik hiç yoktur da boğulmak mı ses çıkarmaya izin vermez?
Oturup ağlasam. Gözyaşlarımla  günah çıkarsam. Ruhumu rahatlatmış olur muyum? Beni bu kadar bunaltan ne?
Kendi sorularımla kendimi umutsuzlaştırıyorum. Ortada hiçbir sebep yokken hem de. Bu kızın acil yardıma ihtiyacı var. Hem de çok acil.

3 yorum:

  1. ağlarsan rahatlamış olursun, ağla ama bence çok sevdiğin bir şeyi yap ya da biriyle vakit geçir. eğer gerçek bir sebebi yoksa bi kaç güne geçeceğine garanti verebilirim ;)

    YanıtlaSil
  2. iyi misin kayıp şey. hep kayboluyosun. nabıyon ki.

    YanıtlaSil
  3. iyiyim bu aralar meşguliyetten değil isteksizlikten giremedim pek.

    YanıtlaSil

kimleri görüyorum :) hoş geldin nerelerdeydin ayağına bi sıcak su dökmeli. :)