Ağlamanın bir yararı olur mu?

    Bir insanı çok sevdiği mi daha çok incitir nefret ettiği mi? İnsan çok sevdiği kişi ne yaparsa yapsın onu savmeye çalışır kabullenmeye çalışır. ben sevdiğim kişilere sınır koymama. onun için her şeyi yapabilirim. Arkadaşlıklarımda hep bu yüzden kaybetmişimdir belkide. Benim yapacağım şeyler onların omuzlarına aslında taşıyabileceklerine rağmen ağır bir yük olarak gelmiştir.

    Ben dostlarımın doğum günlerini unutmam. Belki büyük organizasyonlar yapamam  ama küçük bir hediye sıcak bir gülümsemeyle beklerim onları.

   Beni çıkarcı sanırlar ama ben herkes kadar çıkarcı herkesten daha çok fedakarımdır. Sevdiklerim için her şeyimi ortaya sererim hem maddi hem manevi. Bende olmazsa başkalarından bularak ama bir şekilde karşılarım onun ihtiyacını.

    Ben dostla arkadaşı ayırırım. Dost dediğmin hep yanında olur. Arkadaş olduğumu  severim.Bir insana kolay kolay dost diyemem belki ama dost dediğimide çabuk silemem.

   Dostum dediklerimi asla unutmam ondan uzak kentlerde dahi olsam bir parçamı onda bırakırım.

    Benim için dost olabilmek anlamdaş olabilmektir. bir insanla anlamdaşolmak bazı şeyleri dile getirmeden dahi anlayabilmektir. Tamam her fikrimizi destekleyemebiliriz ama en azından dinleyebilmek gerekir.

    beni böyle pöykürten olayı merak eden vardır diye düşünerek açmak istiyorum.

         Çok sevdiğiniz dostluğuna ihtiyacınız olan biri var. Ama bir şeyler yanlış gitmeye başlıyor ve bu kişi her kelimenizin altında her tavrınızda bir şeyler arıyor. Aslında siz eskisi gibi olduğunuzu düşünüyorsunuz ki öylesinizde ama size değiştiğiniz ima ediliyor.

    Bir gün geliyor birbirinizi anlayamamaya başlıyorsunuz. Ve artık konuşulan her şey taraflardan birini kırmaya yarıyor sadece. Yine de dost kolay silinmiyor işte...